Cukrzyca typu 1 to stan, w którym obniżona jest ilość wyprodukowanej przez organizm insuliny. Schorzenie jest dość nietypowe – tylko u jednej na 10 osób chorych na cukrzycę zdiagnozowano cukrzycę typu 1. Czym jest ta choroba, jakie są jej objawy i jak leczyć cukrzycę typy 1?
Cukrzyca typu 1 – co to takiego?
Cukrzyca typu 1 to choroba, która dotyczy głównie bardzo młodych ludzi (w wieku 10-14 lat), a spowodowana jest zaburzeniami funkcjonowania układu odpornościowego. U zdrowych osób system immunologiczny odpowiada są zwalczanie wirusów i bakterii. Tymczasem u osób chorych na cukrzycę typu 1 układ odpornościowy walczy z komórkami trzustki, zaburzając w ten sposób wytwarzanie insuliny. Za mała ilość hormonu trzustki wpływa niekorzystnie na wchłanianie cukru (i innych substancji odżywczych) przez poszczególne komórki organizmu. Glukoza (cukier) to składnik zapewniający właściwe funkcjonowanie tkanek ustroju – gdy w organizmie jest za mało insuliny, cukier nie jest równomiernie rozprowadzany po całym organizmie, a co za tym idzie – nie jest przetwarzany na energię. Glukoza zostaje więc „uwięziona”we krwi i utrzymuje się w bardzo wysokim stężeniu, powodując cukrzycę typu 1.
Jak rozpoznać cukrzycę typu 1?
Nadmierne stężenie cukru we krwi wywołuje szereg specyficznych objawów. Choć pojedynczo symptomy te są łatwe do przeoczenia, to już pojawienie się kilku z nich powinno być alarmujące i skonsultowane z lekarzem. Wśród oznak towarzyszących cukrzycy typu 1 należy wymienić:
- skłonność do zakażeń skóry i infekcji intymnych,
- zwiększone pragnienie i ciągłe uczucie suchości w ustach,
- częstomocz, a u dzieci również niewystępujące wcześniej moczenie nocna,
- nieuzasadniona utrata wagi przy znacznym wzroście apetytu,
- zaburzenia wzroku (obraz rozmazany i nieostry),
- wahania nastrojów i rozdrażnienie,
- ciągłe uczucie zmęczenia,
- osłabienie i uczucie rozbicia.
Kto jest narażony na cukrzycę typu 1?
Cukrzyca typu 1 to choroba uwarunkowana genetycznie. Ryzyko zachorowania na typ 1. cukrzycy znacznie wzrasta u osób pochodzących z rodzin, w których stwierdzono wcześniejsze przypadki tego schorzenia. Prawdopodobieństwo wystąpienia cukrzycy typu 1. jest szczególnie duże u dzieci do 14 roku życia. Zwykle pierwsze objawy chorobowe występują w dwóch okresach życia: między 4. Aa7. lub między 10. a 14. rokiem życia. Ponadto na zachorowanie na cukrzycę typu 1. mogą wpłynąć niektóre infekcje wirusowe (np. cytomegalia, świnka), zbyt niski poziom witaminy D3 w organizmie, a nawet zbyt wczesne wprowadzenie do diety dziecka krowiego mleka.
Czy cukrzyca typu 1 może być niebezpieczna?
Przedłużające się stan znacznie obniżonego poziomu insuliny i podniesionego poziomu cukru w organizmie ma wyniszczający wpływ na działanie ludzkich narządów (serce, nerki, nerwy, oczy). Wśród powikłań występujących w przypadku cukrzycy typu 1 należy wymienić:
- zaburzenia pracy serca i układu krwionośnego (miażdżyca, zawal, udar),
- dysfunkcje nerek (niewydolność),
- zaburzenia wzroku (retinopatia, jaskra, zaćma, ślepota),
- zaburzenia krążenia (paraliż, zakażenia, amputacja kończyn – zwłaszcza nóg),
- zakażenia i infekcje bakteryjne skóry i jamy ustnej.
Jak leczyć cukrzycę typu 1?
Podstawą leczenia osób cierpiących na cukrzycę typu 1 są działania mające na celu unormowanie poziomu cukru we krwi. Aby osiągnąć stan równowagi, istotne jest przestrzeganie diety o niskiej zawartości węglowodanów i regularna aktywność fizyczna. W wielu przypadkach niezbędne jest także przyjmowanie insuliny. Nie bez znaczenia jest również samodzielne systematyczne kontrolowanie poziomu glukozy za pomocą glukometrów.
