Fizyczne i psychologiczne następstwa seksualnych nadużyć są niekiedy widoczne, często jednak umykają uwadze. Objawy fizyczne mogą być całkowicie nieobecne, a objawy psychologiczne mogą być całkowicie nieobecne, a objawy psychologiczne mogą być zbyt ulotne, by można było na ich podstawie wnioskować o ich pochodzeniu. Zazwyczaj jedynym źródłem wiedzy o nadużyciu seksualnym jest skarga dziecka. Należy zdawać sobie sprawę, że ujawnienie nadużycia jest raczej procesem niż pojedynczym zdarzeniem. Dziecko, które wypowiada pewne niezobowiązujące uwagi pewnych okolicznościach może potrzebować serii rozmów, aby nabrać zaufania potrzebnego do wyznania tego co przeżyło. Jest to zadanie, którego powinien zająć się doświadczony specjalista. Potrafi przyjąć on najlepszą postawę wobec psychologicznych i emocjonalnych potrzeb dziecka, wie jak uniknąć zniekształcenia zeznań dziecka, wie, które są wiarygodne i potrafi je odpowiednio udokumentować. W takich sytuacjach ważna jest delikatność i dokładne rozeznanie sytuacji by nie skrzywdzić dziecka i jego rodziny.
