Krzywdzeniem dzieci najczęściej spotykają się ludzie stojący na straży prawa, lekarze i inni pracownicy służby zdrowia, opiekunowie dziecięcy, nauczyciele i pozostały personel szkolny. Ponadto przemoc wobec dziecka może być zauważona przez sąsiadów, krewnych i rodziców przyjaciół dziecka. Krzywdzenie dzieci jest elementem, który jest wspólny dla wszelkich grup społecznych, bez względu na status ekonomiczny, wykształcenie i krąg kulturowy- również wobec naszych dzieci. Nasze reakcje, postawy i działania mają krytyczne znaczenie dla doświadczeń krzywdzonego dziecka i ewentualnego procesu jego zdrowienia. Można udzielić dziecku pomocy nawet bez podejmowania dochodzenia czy niewłaściwych interwencji. Podstawowym obowiązkiem w chwili rozpoznania przemocy wobec dziecka jest zgłoszenie swoich podejrzeń. Nasze czyny i słowa momencie rozpoznają lub ujawnienia nadużyć mogą być pierwszym krokiem zmierzającym do otwarcia kanału w komunikacji i zdrowienia dziecka. Nie wolno nie reagować gdy dziecko jest krzywdzone!
