Wydawać by się mogło, że procedura zmiany nazwiska jest czymś niezwykle skomplikowanym, czasochłonnym i frustrującym. Jeżeli jednak nosisz nazwisko, którego nie lubisz, nie pasuje do Ciebie lub jest wulgarne, to nie musisz się martwić – taki zabieg jest łatwiejszy, niż komukolwiek mogłoby się wydawać. Więc jeśli zastanawiasz się, jak zmienić nazwisko, i nosisz się z takim zamiarem, to bez obaw – jeżeli Twoja motywacja jest szczera i uzasadniona, nie będzie to stanowiło żadnego problemu.
W telegraficznym skrócie – zmiana nazwiska wiąże się z wycieczką do urzędu stanu cywilnego, gdzie należy umotywować swoją chęć zmiany nazwiska oraz podać takie, które chcielibyśmy nosić, a także uiścić niewielką, w skali takiej zmiany, opłatę skarbową – zwykle kwota ta oscyluje wokół 30 zł. Wypełniony wniosek powinien zostać złożony osobiście, a jeśli nie masz ukończonych 18 lat, musisz uzyskać pisemną zgodę obydwojga rodziców – brak zgody jednego z nich dopuszczalny jest tylko wtedy, gdy jest on niezdolny do czynności prawnych, pozbawiony władzy rodzicielskiej, nieznany lub nie żyje. Musisz również mieć polskie obywatelstwo.
Należy też pamiętać o kilku ważnych szczegółach, które zdecydują o tym, czy marzenie o zmianie nazwiska się ziści. Nie możesz zmienić nazwiska, jeśli jest to po prostu Twój kaprys czy chwilowa fanaberia, lub gdy twierdzisz, że przynosi CI pecha. Urząd odmówi Ci również, jeśli na nowe nazwisko wybierzesz takie należące do osoby publicznej, celebryty lub postaci historycznej – chyba, że na podstawie drzewa genealogicznego swojej rodziny udowodnisz, że faktycznie jesteś potomkiem królów czy znamienitego wojskowego. Nie możesz także wybrać sobie nazwiska, które brzmi niepoważnie, śmiesznie czy wulgarnie, zbyt obco czy bardziej przypomina imię. Urząd stanu cywilnego nie ma prawa oddalić Twojej prośby, gdy Twoje obecne nazwisko jest wulgarne, uwłacza Twojej godności lub ma niepolskie brzmienie. Masz prawo również zrzec się nazwiska po mężu i wrócić do tego panieńskiego, lub po matce lub żonie.
