Mononukleoza, nazywana jest potocznie chorobą pocałunków, ponieważ należy do grupy chorób przenoszonych drogą kropelkową. Czym dokładnie jest mononukleoza, jakie są jej objawy i jak się uchronić przed zakażeniem?
Mononukleoza – co to takiego?
Mononukleoza często występuje również pod nazwą gorączka gruczołowa. Jest to choroba zakaźna, za którą odpowiada wirus EBV (Epsteina-Barr) z rodziny herpeswirusów. Jest to infekcja przypominająca zespół symptomów towarzyszących silnemu przeziębieniu. Zdecydowana większość dorosłej części populacji to osoby, w organizmie których znajdują się przeciwciała wirusa EBV. Obecność przeciwciał wynika z nabycia odporności na dany wirus. Dzieje się tak na skutek przebycia konkretnej choroby. W przypadku mononukleozy bardzo często stwierdza się występowanie przeciwciał EBV. Fakt ten oznacza, że badana osoba w przeszłości chorowała na mononukleozę, która najprawdopodobniej przybrała bezobjawową postać.
Jak rozpoznać mononukleozę?
Ciężkie i utrzymujące się dłużej niż zwykle przeziębienie, połączone z długotrwałym (utrzymującym się nawet kilka miesięcy) silnym zmęczeniem i osłabieniem to symptomy pozwalające przypuszczać, że chory cierpi na mononukleozę. Ponadto schorzenie objawia się – uczuciem rezygnacji, rozbicia i apatią,
– brakiem apetytu,
– silne bóle głowy,
– stany zapalne i ból gardła, a niekiedy odporna na antybiotykoterapię angina,
– obrzęk, przerost migdałków,
– powiększone węzły chłonne (głównie szyjnych i w dołach pachowych),
– obrzęk śledziony,
– podwyższona temperatura.
Wymienione symptomy mogą jednak znamionować wiele schorzeń. Aby wykryć mononukleozę i postawić ostateczną diagnozę, niezbędne są szczegółowe badania krwi
Kto może zachorować na mononukleozę?
Zakażenie wirusem EBV może spotkać każdego, bez względu na płeć czy wiek. Najwyższy odsetek zachorowań na mononukleozę odnotowuje się u młodzieży w wieku 15-17 lat, jednak bardzo często choroba dotyka również dorosłych. Najrzadziej na mononukleozę chorują dzieci, a przypadki rozwoju stanu chorobowego odnotowuje się u 10% zakażonych.
Czy mononukleoza może być niebezpieczna?
Mononukleoza bardzo często przybiera postać bezobjawową¸ a w wielu przypadkach przypomina silne przeziębienie. Odnotowuje się jednak sytuacje, w których mononukleoza znacznie przybiera na sile i wiąże się z różnorodnymi komplikacji, wśród których należy wymienić: zapalenie mózgu i mięśnia sercowego, niedokrwistość, zapalenie wątroby, żółtaczka, przerost (lub nawet pęknięcie) śledziony, nieżyt dróg oddechowych.
Jak leczyć mononukleozę?
Mononukleoza to schorzenie, którego leczenie polega na łagodzeniu objawów. Przeciwwirusowe środki farmakologiczne niestety nie zniszczą wirusa EBV, ale mogą skutecznie pomóc w walce z jego szkodliwym działaniem. Najczęściej terapia polega więc na podaniu leków przeciwbólowych i obniżających gorączkę. Dodatkowo istotna jest duża ilość wypoczynku, odpowiednie nawodnienie organizmu i dieta bogata w wartości odżywcze.
Czy można uchronić się przed mononukleozą?
Mononukleoza przenoszona jest drogą kropelkową, głównie przez ślinę. Aby zatem zminimalizować ryzyko zainfekowania, należy rygorystycznie przestrzegać zasad higieny – nie używać cudzych niewymytych naczyń i sztućców, nie pić z jednej butelki, nie stosować cudzych szczoteczek do zębów.
